“Ik ben ermee opgegroeid. Hij was er altijd. Stond in de kast in de kamer. Groot en glimmend. Ik vond hem prachtig. De trommel was voor mij en mijn twee broers en zus verboden terrein. ‘Niet in kijken,’ had mama ons gezegd. We hadden lieve ouders, zijn vrij opgevoegd en we respecteerden hun gebod. Ik vond het spannend eigenlijk. Nee, nooit in gekeken. Soms streek ik met mijn vingers over het reliëf en vertelde ik aan mama dat ik de hertjes zo mooi vond. Later wist ik dat ‘de papieren’ erin zaten. Polissen, verzekeringspapieren, trouwboekje, en zo.

Wij hebben een ruime woning aan De Kampweg in Middelaar. Meer dan 20 jaar geleden kwam mama achter wonen. De trommel met de papieren kwam mee.

Met een nieuwe liefde, Peter, kwam er ook een nieuwe salontafel in mijn leven. Die had hij van zijn moeder geërfd. In mijn vorige tafel zat een la. In deze niet en dat vond ik best onhandig. ‘Waar laten we de afstandsbediening?’ vroeg ik mij hardop af. Mama hoorde dat. Zei, terwijl ze naar haar woongedeelte liep:  ‘Wacht, Jij krijgt de trommel!’ Ik wist meteen welke!  Sinds die tijd staat de trommel hier onder de salontafel en bewaar ik er kleine spulletjes in. Mijn moeder is 3 jaar geleden op 80-jarige leeftijd overleden. De trommel is mij erg dierbaar.”

Topic Wintereditie 2018