Goud morgenlicht
spint van de rafels van de nacht
een nieuwe dag
Geeft glans
en hoop
Goud morgenlicht
spint van de rafels van de nacht
een nieuwe dag
Geeft glans
en hoop
Soms wil ik er op zondag alleen maar zitten – even rusten
Soms straalt een zonnestraal naar binnen – koestert,
verwarmt m’n gezicht en soms m’n hart
Vanzelf sluit ik dan m’n ogen en bid een beetje
Zo mooi die zonnestraal
en dat die al eeuwen naar binnen schijnt en mensen raakt
Gerie van der Land-Zijderveld – 2012
Ik zet u op het andere been
op deze plek kan ik schrijven
deal ik met woorden en geloof
De bomen inspireren
kennen mijn verlangen
Ik loop hier vaak naar toe, alleen
op deze plek kan ik denken
deal ik met geloof en hoop
De bladeren troosten
kunnen mijn gedachten vangen
Met beide benen op de grond
Op deze plek kan ik met woorden schilderen
Deal ik met geloof, hoop, liefde en De Geest
Het licht geeft licht
Woorden. Ik ben niet meer gevangen.
Inspiratie: schilderij van Mies van Oppenraaij (1910-1998), Opgenomen in de gedichtenbundel “Alles wat het woord vermag.” 2011.
© 1 maart 2015. Voor Lisette
Zie je de buizerd?
’t Roodborstje?
De witte vlinder?
Je ruikt de lotusbloem toch?
Je ziet de duif…
Ik kom je halen,
breng je naar De Wind.
Lichtgrijs licht nog.
Lopen naar het water.
Zwijgend kijken naar de overkant.
Het water rimpelt. Kleine golven.
Ganzen vliegen over.
Kou maakt tranen.
Haar lieve gebaar ook.
Ik ga weer, zegt ze, hier staat een bankje. Ga zitten,
ervaar De Wind. Hij komt van alle kanten.
Rouw voorbij