We eten met elkaar. In de week van 5 mei. Nederland herdenkt en viert de Vrijheid.
Mahyar heeft gekookt. Lekker! Stoofschotel volgens recept van z’n moeder. En versgebakken vis. Twee soorten rijst. Salade. Wijntje erbij. Gezellig.
– ‘Je moeder kan lekker koken?’
‘O ja, heel lekker.’ Trots: ‘Zij heeft mij koken geleerd.’
– ‘Je mist haar?’
Hij spreek bedachtzaam, beetje verlegen bijna.
‘Ja. Ik mis haar. Mijn vader en broer en twee zussen ook. Iedere dag.’ Op de kast staan foto’s.
In vrijheid leven is niet vanzelfsprekend.
Zeven jaar geleden is Mahyar op stel en sprong vertrokken uit Iran. Gevlucht.
Familie, vrienden, eigen bedrijf, land. Alles liet hij achter.
Vanwege het maken van foto’s van een politieke bijeenkomst gekant tegen de regering werd hij opgepakt door de politie. Zonder pardon. Zonder verdere uitleg. Hij belandde in een cel. ‘Cel twee bij twee meter. Geen daglicht. Geen telefoon. Mocht niemand spreken. Mocht niemand zien. Geen advocaat. Een keer per week twee (2!) minuten douchen. Geen toiletspullen. 40 dagen.’
Bijna verontschuldigend zegt hij: ‘Niet gemakkelijk hierover praten. Ja, ik heb last van. Is niet gemakkelijk vergeten.’
Mensonterend. Traumatisch.
‘Ik leek niet meer op wie ik was.’
—
Balkondeur staat open. Avondzon. Merels fluiten vrolijk…
Vriendelijk vraagt hij: ‘Lust jij nog glaasje wijn?’ Somt hij op wat hij allemaal wél heeft. Huis, werk, aardige mensen. Sociale media. WhatsApp. En de nabijheid van God.
‘Die ervaar je? Gods nabijheid?’
‘O ja!’
Maar ondanks alles wat hij wel heeft, ook nog wekelijks in Nijmegen naar dansles gaat en verschillende mensen kent in Groesbeek en daarbuiten voelt hij zich soms eenzaam. Graag zou hij meer vriendschap willen met Nederlandse mensen van zijn leeftijd en daardoor nog beter de Nederlandse taal leren spreken. ‘En een Nederlandse vriendin?’
Hij lacht vrolijk: ‘Ja vriendin, misschien. Ik hoop het.’
Veroordeeld tot vijf jaar gevangenis. Na twee jaar mag hij vanwege goed gedrag een dag naar zijn ouders. Mahyar had zijn plan klaar. Ging niet naar zijn ouders, maar via Turkije naar Griekenland en daarna door naar Nederland.
Politie staat nog dezelfde dag grimmig bij zijn ouders op de stoep: ‘Waar is uw zoon!’
In Nederland…
Ter Apel, Wageningen, Arnhem – Zevenaar, Goes, Grave. Twee jaar van de ene procedure in de andere.
‘Zo leerde je Nederland wél goed kennen,’ probeer ik een soort van grapje te maken. Niet grappig. Wat een gesjouw van hot naar haar en wat ellendig om zo lang te leven tussen hoop en vrees. Na twee jaar krijgt hij te horen: ‘Terug naar uw land!’
‘Dát wilde ik níet!’ Nog steeds kan hij niet terug. ‘Dan word ik opgepakt. Moet dan gevangenis in.’
Weer vlucht hij. Duikt onder. Laat weer wat hij heeft achter. Bivakkeert twee weken dag en nacht buiten.
‘Ja, was moeilijk. Heel moeilijk.’
Hij meldt zich bij de politie in Nijmegen. Vraagt een nieuwe procedure aan.
Daar werd hij gehoord en serieus genomen.
‘Ja, ik ben blij daarom.’
Mahyar woont ondertussen ruim vijf jaar in Groesbeek. Was een tijdlang vrijwilliger in Mariëndaal en is dat nog steeds bij omroep Berg en Dal. Hij zocht aansluiting bij de Protestantse Gemeente in zowel Nijmegen als in Groesbeek. In Groesbeek draait hij mee als vrijwilliger in het kosterrooster.
Blij met zijn woning in de Papaverstraat, woont op de eerste verdieping. Kamer, annex keuken, slaapkamer, badkamer. En een klein balkon. Als het weer het toelaat is dat een prima plekje om te barbecueën. Dat doet hij graag.
Bizar wat hij heeft meegemaakt. Dat wil hij niet leidend laten zijn in zijn leven. ‘Ik
praat liever over leuke dingen.’
De andere dag is het 5 mei.
Herdenken we en vieren Vrijheid.
Zijn familie daar. Hij hier. Vrij en niet vrij.
Zijn veerkracht en doorzettingsvermogen dwingen respect af.
Met vlag en wimpel geslaagd voor zijn inburgeringsdiploma. Het hoogste niveau. Ook hier het vakdiploma schilder behaald. ‘Huisschilder is mooi vak!’ Tussendoor links en rechts gesolliciteerd naar wat op zijn pad kwam. Vervolgens als zzp-er huisschilder aan de slag gegaan. Zakelijke pagina op face book aangemaakt. Werkt veelal voor een Iraanse aannemer in de regio Nijmegen. Dat bevalt goed, maar graag zou hij zich meer op de particuliere markt in Groesbeek en nabije regio richten. Dat brengt hem ook meer in contact met Nederlanders en met de Nederlandse taal. Want hij merkt, dat als hij de Nederlandse taal niet dagelijks spreekt, hij daarin achteropraakt en daardoor ook contacten mist.
Via zijn facebookpagina MRS Schilderwerken en Mario Schilder laat hij foto’s van zijn werk zien.
Wat MRS betekent?
De M is van Mahyar, zijn roepnaam.
De R is de beginletter van zijn tweede naam, Rooholah en de S is van Sohrabi, zijn achternaam.
Trots laat hij zijn visitekaartje zien. MRS Schilder & klussenbedrijf. En een mooie recensie van Coby Poelen, eigenaar van voorheen restaurant Dikke Mik uit Groesbeek en eigenaar van Atelier Vergeet mij niet op De Horst/Groesbeek. Zij maakt prachtige boeketten van zijden. Die zijn te koop én te huur. Coby schrijft: ‘Ik heb met Mahyar kennisgemaakt toen hij bij ons schilderwerk deed in de bovenwoning op de Mooksestraat. Ik heb hem ervaren als een prettige, nette, hardwerkende man die keurig werk levert. Daardoor hebben we hem gevraagd om ook de rest van het schilderwerk onder handen te nemen. Ik kan hem aanbevelen!’
Van harte wens ik hem toe dat zijn bedrijf succesvol wordt. Daar kunt u hem ook bij helpen door bijvoorbeeld zijn facebookpagina te liken of als u een schildersklus hebt ook bij hem een offerte te vragen, hem de opdracht te gunnen en hem aan te bevelen bij anderen.
Naschrift:
Circa drie jaar geleden. Ik had kostersdienst. Mahyar komt binnen. Vertelt wie hij is en waar hij is geboren. Vaagt of hij binnen mag komen. ‘Natuurlijk!’
Hem voor de eerste keer in z’n eentje zijn plek laten zoeken is geen optie. Gelukkig is Joke Beltman er al. ‘Joke, dit is Mahyar, geboren en getogen in Iran en hij woont nu hier in Groesbeek.’ Joke ontfermt zich over hem en zo leert hij via haar nog meer mensen uit onze kerkgemeenschap kennen.
Mahyar kijkt graag vooruit. Kijkt u met hem mee? En hij oefent graag de Nederlandse taal…
Artikel opgenomen in TOV, juli/augustus, kerkblad van de Protestantse gemeente te Groesbeek. www.pkn-groesbeek.nl
06 33564434 MRS Schilder & Klussenbedrijf