Categoriearchief: Schup Is

Steeds met plezier gedaan!

Geplaatst op door

1975
In dat jaar vierde R.K.S.V. Groesbeekse Boys het 45-jarig bestaan.
Wij woonden net in Groesbeek. Amper een half jaar.
Nieuwe kleren. Naar de kapper.
Feest!
Voor mij was alles onbekend en nieuw. Ik wist niks van voetballen.
Dat weet ik 45 jaar later nog niet.
🙂

Feest!
In de oude kantine.
Bómvol!
Annie Eeren achter de bar.
Jo Hubers, de vader van Harm Hubers oberde.
‘Geen bier onder 18’. Daar had niemand van gehoord.
Ook niet van ‘niet roken.’ Het zag blauw van de rook.
Jong en oud in de polonaise!

Jo gaf mij een schaal vol hapjes.
Zei met brede lach: “Ga jij maar eens mooi rond!”
Dezelfde avond vroeg hij of ik ook iets wilde doen bij de Boys.

‘Iets’
Iets begon als ‘de vrouw van de secretaris.’
En voor ik het wist was ik ‘de vrouw van de voorzitter’. 25 Jaar.
25 Leuke jaren. Nieuwe kantine. Boysreisjes. Kampioenschappen. Ook als we dat niet werden: altijd feest.

‘Iets’ ging door de jaren heen verschillende kanten op.
Hier en daar helpen. Lootjes verkopen tijdens thuiswedstrijden. Loten verkopen voor een loterij. Prijzen scoren. Soms gastvrouw zijn in de bestuurskamer bij thuiswedstrijden of tijdens Nieuwjaars- of kampioenrecepties.
Helpen om de Schup Is nog leuker en nog mooier te maken, jeugdpagina, sponsors in de spot zetten, of een vip interviewen.
‘Iets’ was ook samen met Elza Bouten nieuwe lampen scoren voor in de kantine en voetbalplaatjesboeken maken met Mariska Derksen.
In de sponsorcommissie helpen om activiteiten rondom sponsors meer inhoud te geven en daarvoor leuke dingen verzinnen. Beetje PR, nieuwe sponsors in huis halen en de FB-pagina Groesbeekse Boys Sponsorcommissie op de kaart zetten.
En nu stop ik ermee.

Agile Welzijn Groesbeek is op mijn pad gekomen. Een jong bedrijf, met een jonge ondernemer, Farnosh Amini uit Groesbeek.
Mensen die op een of andere manier zijn vastgelopen in hun leven helpt Agile Welzijn met het verbeteren van welzijn. www.agile-welzijn.nl. Ik help o.a. met pr en met meerculturenwandeling Wandelen op Woensdag (en op maandag) in Groesbeek. En door een aardige jongen uit Groesbeek die geboren is in Iran, ben ik gevraagd om zijn taalmaatje te zijn. Dat is zo leuk! Zeker als je ziet dat je maatje er gelukkiger van wordt.

Vacatures
Sandra Eeren heeft de rubriek ‘Van de sponsorcommissie’ in Schup Is van mij overgenomen. Dus dat komt goed. Succes San! Voor de rubriek Sponsor in de Spot zoeken we iemand! Voor het lentenummer staat Rutolux, René Rutten op de rol. Ga jij dat interview doen?

Vacature in de sponsorcommissie.
Informeer bij Harm, Rob, Elza en Sandra wat die commissie doet en wat jouw taak kan zijn.
Dat kan persoonlijk of via info sponsoring@groesbeekseboys.nl

Mooie club, R.K.S.V. Groesbeekse Boys. De slogan klopt. Méér dan voetbal alleen!

Hartelijke groet! Ook van Frans. Wij wensen alle lezers een gezellige en feestelijke Kerst en Oud en Nieuw en een goed 2021!

Steeds met plezier gewerkt. En altijd in een prettige sfeer. Ik zou zeggen: meld je aan.
Doen?
Gerie van der Land-Zijderveld

Dag Gerie, nog even een paar vragen… 

Omschrijf jezelf in drie woorden. “O jee. Da’s lastig Frank. Enthousiast. Meestal goed gehumeurd. Betrokken.”

Autoradio staat op: “1, de nieuwszender. En bij lange afstanden op 4. Lekker klassiek.”

Kleur: “Geel. Word ik vrolijk van. Maar in huis houd ik niet van gele bloemen.”

Hobby’: “Ik schrijf graag en vind het leuk om in de tuin te werken. En taalmaatje zijn dat is sinds februari jl. ook een soort van hobby.”

Eet graag: “Uit de Italiaanse keuken. Vers en fris, groenten, vis, verse pasta’s. Heerlijk! Goed glas wijn erbij. En het liefst ook nog een zonnetje. Maar ik eet in alle jaargetijden ook stamppot van het een of ander. En soep, ook zo lekker. Eigenlijk eet ik alles graag. Maar sommige dingen niet. Toen ik ooit zag en hoorde hoe kikkerbilletjes (die ooit erg in mode waren) killerbilletjes werden… En ganzenlever, ganzenlever werd… Daarna niet meer gegeten.”

Eet het lekkerst: “Thuis! Ik kook graag. Heb jarenlang samen met een vriendin, zoals ze het noemden, culinaire kooklessen gevolgd. Daar geleerd om vrij te koken. Beetje meer, beetje minder. Veel kruiden. Steeds proeven. Kind van een tuinder. Wij kregen de groenten van het seizoen, in overvloed, zo van het land. Aardbeien in december, of asperges, dat verzin ik niet! Als ik groenten koop let ik er bewust op dat het groenten zijn van hier, uit Nederland.”

Mooi boek: “Veel mooie boeken. Wierook en tranen van de Vlaamse schrijver Ward Ruyslinck las ik toen ik dertien was. Zó intens verdrietig. Tranen. Dat oorlogsverhaal met in de hoofdrol twee kinderen staat in mijn geheugen gegrift.”
En De Doornvogels. Daar was ook een televisieserie van. Dat onmogelijke liefdesverhaal tussen die priester en dat meisje en al het dagelijks leven daaromheen. Jarenlang ging dat boek in de vakantiekoffer. Heb het tig keer gelezen. Ik wist wat er kwam maar het verveelde nooit. Die tv serie werd ondersteund door prachtige muziek. Zodra ik het boek opende hoorde ik de muziek. Nu ik erover praat hoor ik die muziek weer.”

Vakantieland: “Italië. Prachtig land. Overal. Noord Italië. Umbrië lekker ruw, Toscane, Rome. Maar in de winter naar Gambia is ook fijn. Lekker warm en we kennen daar verschillende mensen. Zo’n vakantie is ook een soort van les in nederigheid. De mensen die wij daar kennen zijn zo optimistisch en blij met weinig, soms met niks. We gaan ook graag naar de Moezel. Dichtbij en mooi. En lekker thuis, hier in Plasmolen, vind ik tegenwoordig ook helemaal prima!”

Sport: “Ik ben niet van de sport. Ik beweeg omdat het moet. Zit op een gymclub hier in de buurt. Niet van harte, maar als ik dan thuiskom ben ik altijd wel blij dat ik ben geweest. Sinds kort heb ik een stappenteller op m’n telefoon. Een soort van geweten… Voel regelmatig een soort van schuld omdat ik volgens het apparaat niet genoeg heb gelopen. Die teller krijgt het toch mooi voor elkaar dat ik dan nog een rondje maak. Kreeg juist vandaag een soort van applaus en compliment vanuit het apparaat: Had tien kilometer gelopen met de meerculturenwandeling Wandelen op Woensdag.”

Wens: “Dat Frans en ik en de mensen om ons heen niet ziek worden en dat die mondkapjes snel verleden tijd zijn. Maar onlangs met die vrieskou vond ik dat ding wel lekker warm, trouwens.”

En als we nu niet snel iemand kunnen vinden om de interviews te doen voor Sponsor in de Spot?
“Die meldt zich vast snel.”
Als dat niet zo is?
“Ik heb mijn keus gemaakt, maar je kunt altijd bellen, Frank. Je weet, schrijven is mijn hobby.”

Share Button

Tom Wienhofen. Sponsor in de spot!

Geplaatst op door

Sponsor in de Spot

Tom Wienhofen

eigenaar van

Megens Elektrotechniek Milsbeek

&

SEEF Beveiligingstechniek Milsbeek

 

“Hoe komt het dat je succesvol bent?”

Met een grote gulle lach zegt Tom: “Puur geluk!”

De verjaardag van de Sint wordt goed gevierd bij Megens in Milsbeek. Vrijdagmiddag 23 november heb ik een afspraak met Tom Wienhofen. Angelique, de vrouw van Tom is druk in de weer om de kantine te versieren.  Tom vertelt: “Vanavond vieren we Sinterklaas. Twee Pieten komen cadeautjes brengen voor de kinderen van onze medewerkers. We vieren traditioneel, met liedjes, pepernoten en spelletjes. Vorig jaar was dat een speurtocht door het bedrijf en vanavond spelen we een Sint Pub Quiz. Dit jaar zijn er negentien kinderen, gelovig en ongelovig. De kinderen of hun ouders maken een verlanglijstje en leveren dat bij ons in. Angelique assisteert de Sint, zij koopt in, organiseert en maakt er een mooi feest van. En natuurlijk zijn ook alle vaders en moeders die bij ons werken van de partij. Mooi om met elkaar te vieren. Kerst vieren we ook. Altijd op de vrijdag voor 1ste kerstdag.  Dan gaan we met de medewerkers lekker eten en drinken. Ja, met de partners erbij. Altijd gezellig. We kiezen ieder jaar een ander restaurant.”

In de crisisperiode moest Tom impopulaire maatregelen nemen. Mensen ontslaan en geld bestemd voor sponsoring voor andere zaken gebruiken. Maar gelukkig is de crisis voorbij en is Megens weer terug als Sub Sponsor bij Groesbeekse Boys.

‘Megens Milsbeek’ Voor veel mensen in de regio een begrip. Het elektrobedrijf biedt diensten op het gebied van installatie, veiligheid, duurzaamheid, comfort en service & onderhoud en heeft drie divisies. SEEF Beveiligingstechniek, Megens Service en Onderhoud en Megens Projecten. SEEF Beveiliging heeft een operationeel directeur. De andere divisies hebben projectleiders. Allemaal mensen met kennis en jarenlange ervaring. Totaal 34 medewerkers, 31 mannen, 3 vrouwen. Medewerkers die er zin in hebben en het een uitdaging vinden om in oplossingen te denken en doen.

Megens richt zich op bedrijven en utiliteit en bedient een regio van circa 50 kilometer rond Milsbeek. Maar ook de particulier kan bij hen terecht. Zeker ook wat SEEF Beveiligingstechniek betreft. Want wie wil er nu niet safe wonen? Kijk voor meer informatie (en vacatures) op www.megensbv.nl of www.seefbeveiliging.nl

Waar droomde je van als kind, Tom?

“Van krokodillen onder het bed! Haha, nee, nergens van. Ja toch, nu ik erover nadenk: toen ik een jaar of veertien was droomde ik er soms van om dj te worden. Al vroeg had ik interesse in radio en elektrotechniek en bouwde ik zelf discolampen. Met een Tl-starter!  Dat flikkerde mooi. Maar soms sloegen de stoppen door en zaten we in het donker.” 

Gadgets.

Vanaf zijn twaalfde jaar had Tom vakantiebaantjes en spaarde zijn geld. Toen hij genoeg geld had kocht hij rond z’n veertiende zijn eerste stereotoren bij van Benthum in Groesbeek.  Het laatste nieuwe model. “Wat was ik er blij mee! Ik ben nog steeds gek op Gadgets.”

Zo nu en dan hoor ik een piepje vanaf z’n pols en zie hem dan tersluiks naar zijn horloge kijken. Hij laat het me zien. “Dit is zo’n Gadget. Een Apple horloge. Dat ding geeft naast de tijd zoveel meer! Ik kan er alles mee. E-mail lezen. Sociale media. Telefoneren. Maar wat ik ook belangrijk vind: Hij meet mijn hartslag en BMI en geeft ook aan of ik te veel zit, of te weinig passen maak. Dan krijg ik een tip of een opmerking. Bijvoorbeeld. ‘Je zit te lang.’ Ja, behoorlijk prijzig ding.”

Zitten is het nieuwe roken.

“In de kantine hebben wij ook een aantal statafels. Met de mensen die ’s morgen vanuit Milsbeek vertrekken drink ik daar om zeven uur een kop koffie. Dat doen we staande. Ook wordt er dan staande overlegd. Ik bemoei me weinig met de directe aansturing. Dat doen de projectleiders. Mijn taak is vooral organisatie en acquisitie. Maar als het nodig is, dan help ik ’s morgens graag mee om auto’s in te laden zodat de medewerkers op tijd kunnen vertrekken.”

Trots op je bedrijf?

“Ja! Zeker. Hartstikke trots. Ook op de medewerkers. En op dat onder mijn directie SEEF Beveiligingstechniek is ontwikkeld en uitgerold en dat ook die tak het goed doet. En dat we over de hele breedte innoveren en investeren in duurzaamheid en ook onze klanten adviseren om dat te doen.”

Hoe komt het dat je succesvol bent?

Met een grote gulle lach: “Puur geluk!” Dan serieus: “Geluk is een factor. Ik heb het geluk gehad dat de vorige eigenaar mij toentertijd gevraagd heeft mede-eigenaar te worden. Ik was toen pas 23 jaar. En dat Angelique mij alle ruimte heeft gegeven en geeft. Tien jaar heeft zij ieder dag keihard meegewerkt. Sinds een jaar staat ze weer voor de klas. Dat doet ze het liefste, maar daarnaast doet ze hier ook Personeelszaken. Dat is een hele klus.

Ik werk hard. Dat heb ik van huis uit heb meegekregen. Ook dat je altijd je afspraken moet nakomen. Dat is een basis. Ik kom uit een familie van ondernemers. Ik heb altijd het goede voorbeeld gehad en werk met een goed team. Dat alles werkt mee aan succes.”

Leren uit de boeken ging bij Tom niet van een leien dakje. “Ik ben en man van de praktijk. Na de lts heb ik op het ROC een 4–jarige algemene opleiding techniek gevolgd.  2 jaar theorie en 2 jaar praktijk. Toen ik dat diploma op zak had, vond ik het voor dat moment genoeg. Ben toen, dat was in 1995, aan het werk gegaan bij Megens in Middelaar als monteur/tekenaar. 23 jaar geleden.  Mijn eerste en enige werkgever. Met durven ondernemen, doorzettingsvermogen en hard werken kan je ver komen.”

Wat vind je van jezelf in drie woorden?

Zegt voor zich uit: “Wat vind ik van mezelf… Daar vraag je me wat. Tja… ” Denkt na. Dan, met een brede lach: “Humor. Ik heb humor. Er is altijd wel wat te lachen. Ja, ik vind mezelf wel een vrolijke vent. Maar eigenlijk moet je dat aan iemand anders vragen.”

Dan weer even stil. “Tja… Raar om dat van jezelf te zeggen. Rustig. Harde werker. Doorzetter.”

Rustig? Hoe uit zich dat?

“Soms is er paniek, moet er snel een oplossing worden gevonden. Ik ben dan degene die kalm blijft en anderen ook weer rust geeft.” 

Op het goede moment klopt Boyslid Stefan Vullings op de deur van de spreekkamer en steekt zin hoofd om de deur.

Stefan, Tom is vrolijk? Heeft humor?

Stefan met een brede grijns: “Nou…”

Hij is een aardige werkgever? Geeft rust?

Stefan: “Nou…”

Ze hebben er samen pret om, kennen elkaar al lang. Stefan heeft Tom zien komen, is in februari 2019 al 30 jaar in dienst. Grapjes over ‘het gouden horloge,’ rollen over en weer.

Oké, ik heb het gehoord. Je bent een goede en aardige werkgever.

“Ik vind het belangrijk om iedereen in z’n waarde te laten en erop aan te sturen dat onze medewerkers zich blijven ontwikkelen en dat je plezierig met elkaar omgaat.” 

NOG MEER TOM: 

Getrouwd met: Angelique en ik zijn bijna 26 jaar bij elkaar, maar we zijn niet getrouwd. We komen allebei uit Middelaar. We woonden bij elkaar in de straat. We hebben drie kinderen. Een zoon van 14, en twee dochters, een van 12 en een van 8 en we wonen nog steeds in Middelaar.

Middelaar: “Prachtig! De Grote Siep. Het dorp. Hechte gemeenschap. Maar ik merk dat ook mensen van buiten er goed kunnen aarden. Mijn vader komt van Plasmolen, uit het Zevendal op de Jansberg. Vandaar de berg over en je zit op de Grafwegen. ‘k Heb nogal wat familie in Groesbeek.”

Roos. Orchidee of Dahlia. Welke kies je en waarom?

“Orchidee. Heb ik goede herinneringen aan. Mijn vader geeft die altijd aan mijn moeder op hun trouwdag.”

En als je zelf een van die drie mag weggeven?

“De Roos! Die is dan voor Angelique.”

Je geeft Angelique regelmatig rozen?  “Te weinig. Dat moet ik veel vaker doen.”

Mooi boek: “Da Vinci code van Dan Brown.”

Kinderboek. Goede herinnering aan: “Oorlogswinter van Jan Terlouw. En weet je wat zo leuk is, mijn zoon heeft het ook gelezen en vindt het ook mooi. Hij is ook geïnteresseerd in de 2de Wereldoorlog.”

Autoradio staat op: “Radio 2. Gewoon lekkere muziek zonder te veel kletspraat. Soms op Veronica.”

Hobby: “Recreatief mountainbiken. Samen met mijn vriend Bart Voss van J&B Groenprojecten uit Milsbeek. Bij mooi weer op zondagmorgen rond acht uur op de fiets en dan een toertje van een uur of drie.”

Ajax of Feyenoord?

“Geen van beiden. PSV. Angelique is voor Ajax. En fanatiek. Mijn zoon ook. Haha, voetbal geeft dus nogal eens rumoer in huize Wienhofen.”

Eet graag: “Veel. Te veel.”  Grinnikend: “Daardoor klopt mijn BMI niet bij mijn lengte.  Ik ben serieus mijn eetpatroon aan het veranderen.  Dat moet lukken!  Er moeten kilo’s af.  Ik eet graag Italiaans en dat dan het liefst in Italië. Dat is ook mijn meest favoriete vakantieland. De Adriatische kust, ter hoogte van Montefiore. Prachtig! De natuur, de mensen, het eten. Zo puur nog en authentiek.”

Het belangrijkste in je leven buiten je gezin, familie en gezondheid?

“Dat is voor mij wel het belangrijkste! Maar als ik die niet mag noemen dan is het de zaak.”

En droom je er dan al van dat de kinderen later in het bedrijf komen? “Nee hoor. Die moeten gaan doen waar ze goed in zijn en hun hart volgen. Maar als hun hart volgen betekent dat ze een of andere trendy opleiding willen gaan doen waar ze vervolgens geen kant mee op kunnen, dan zal ik dat niet toejuichen. Dan zal ik er alles aan doen om hen op andere gedachte te brengen.”

Wens: “Fijne feestdagen en vooral een gezond nieuw jaar! Verder heb ik geen grote wensen. Als het blijft zoals het is en de openstaande vacatures goed krijg ingevuld, ben ik een gelukkig mens.

En, hij zegt het met pretogen: “iedere dag een lach!”

Met plezier geschreven voor Schup Is, clubblad van RKSV Groesbeekse Boys

 

Share Button

Sponsor in de spot – NIELS RIKKEN

Geplaatst op door

Geschreven voor Schup Is, clubblad van RKSVGroesbeekse Boys

Sponsor in de spot

NIELS RIKKEN

Nieuwe sponsor, eigenaar van Aannemersbedrijf Rikken in Groesbeek

‘Waarom ik sponsor geworden ben? Dat komt door Vera Bouw, door Jan van Moet. Vera Bouw zet voor mij de steigers. Prima vent, Jan, daar kan je afspraken mee maken. Met Henk Coenen trouwens ook. En als je dan zo’n vraag krijgt en het past in je budget dan gun je het de club van die mensen.

Frans: ‘Waar ga je naar toe?’ ‘Naar aannemer Niels Rikken, een nieuwe subsponsor. Ik ken hem niet.’

Frans: ‘Niels Rikken?  Dat kan goed de zoon van Wim en Ria Rikken zijn. (Onze vroegere buren aan de Mesdagweg.) Hun oudste, die heet toch Niels?’

Hij is het! Ik zie het meteen. Lijkt sprekend op z’n moeder.

We kennen elkaar niet meer. Kennen nog wel namen en personen uit de buurt in die tijd. Het is lang geleden, meer dan 32/33 jaar. Ik herinner hem als een aardig blond mannetje. Beetje verlegen. Inmiddels is hij 39 jaar, eigenaar van een florerend aannemersbedrijf met 15 mannen in dienst; rijden er 7 glanzende Ford bedrijfswagens met bedrijfslogo rond en is hij sinds oktober 2017 gevestigd in een nieuw pand van ruim achthonderd m2 aan De Ren in Groesbeek met een terrein van twee en een half duizend m2. En hij is nog net zo aardig!

Van huis uit was het niet vanzelfsprekend om een eigen bedrijf te starten. En waar hij als kind over droomde? ‘Niet van een eigen bedrijf.’ Dat had niemand in de nabije familie. Hij vond timmeren leuk, ging naar de lts, toen naar mts. ‘Vervolgens heb ik mijn aannemersdiploma gehaald met alles wat daarbij hoort, calculeren, werkvoorbereiding, alles.’ Toen hij daarvoor allemaal was geslaagd kwam pas de gedachte om voor zichzelf te beginnen. ‘Ja, dat bevalt goed.’

Hij laat zijn nieuwe pand zien. Beneden ruime hal, spreekkamer, mooie grote kantine en luxe toiletruimten. Lachend zegt hij terwijl hij de deur opent: ‘Geen vrouwen in dienst, maar wel een damestoilet.’ Boven royale werkplekken, doorkijk naar de loods en nog een overlegruimte.

Trots? ‘Jazeker, dat ben ik!’

Een bedrijf met bouwgarantie, aangesloten bij de brancheorganisatie Bouwgarant, hét keurmerk in de bouw. ‘Dat heeft niet iedere aannemer.  Zo’n garantielabel zegt iets over de kwaliteit van de aannemer. De consument heeft er voordeel van om met een Bouwgarant-aannemer in zee te gaan. Je moet aan bepaalde criteria voldoen. Wij leveren die kwaliteit. In de afgelopen elf jaar niet één keer trammelant gehad met opdrachtgevers. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt, maar die zijn naar tevredenheid opgelost. We hebben veel vaste klanten. Zelf werk ik ook graag met vaste onderaannemers. Ja, veelal uit Groesbeek. Maar soms niet, dan past de prijs niet of heeft de onderaannemer geen tijd.

Ja, ik kan goed met mijn hoofd werken en goed met mijn handen, Ik vind het jammer dat ik de laatste tijd bijna niet meer toekom aan timmerwerk. Dat zou ik het liefst doen, half om half.

Samen met Rob Peters startte Niels, 11 jaar geleden, het grote avontuur. ‘We doken zo de crises is.’ Vijf jaar hebben zij samen de directie gevoerd. Toen gaf Rob aan dat hij liever een ander koers ging varen. Hij stapte uit de directie en ging verder als uitvoerder.  ‘Dat was veel meer zijn ding. Andere druk, minder stres. Ik ben blij met zo’n goede uitvoerder.’

Je bent een aardige werkgever?

Zegt spontaan: ‘Ja, ik denk van wel! Er zijn meer mensen al verschillende jaren in dienst zijn. Negen jaar, zeven jaar. Wij hebben goede medewerkers, mensen met kennis en ervaring in de bouw. Je hoeft geen hbo te hebben om hogerop te komen. Wel doorzettingsvermogen. Ik kan goed met stres en werkdruk omgaan. Op mijn werk ben ik op mijn werk. En als ik op een feestje ben, dan ben ik op het feestje!  Ik neem afstand en vind dat ik mijn tijd tussen werk en thuis goed verdeel. Ik hoor mijn vrouw en kinderen niet klagen.’

De lijnen zijn kort bij Rikken. Als je belt krijg je projectleider Ruud Arents aan de lijn of Niels. Wordt het opdracht, dan is of Niels of Ruud de projectleider die gedurende het gehele traject contact houdt met de opdrachtgever. ‘Korte lijnen, dat werkt goed.’

MEER NIELS RIKKEN

Getrouwd met: ‘Ik ben niet getrouwd. Mijn vrouw is Alexandra Hoogveld uit Wijchen en we wonen aan de Kloosterstraat en we hebben twee kinderen. Bram is zeven en Sara vier jaar.

Je droomt er al van dat zij je gaan opvolgen?  ‘Nee hoor, Bram gaat weleens met mij mee, hij vindt het prachtig hier.  Sara is daar nog te klein voor. Ze mogen allebei gaan doen wat ze willen doen. Dat heb ik ook gedaan, maar als ze interesse hebben is dat natuurlijk leuk.’

Omschrijf jezelf in drie woorden: ‘Dat vind ik lastig.’

…

Echt lastig. Tja, drie woorden.’

Daarstraks zei je dat je een aardige werkgever bent. Zal ik dat opschrijven? Aardig?

‘Ja, aardig, dat klopt wel.’

Hij denkt na. Dan serieus: ‘Goed. Ik wil het graag voor iedereen goed doen.’ Lachend: ‘Te goed soms.’

Daar schiet je dan soms zelf bij in?

‘Soms.

En ik ben een doorzetter. 100 %!’

Hobby’s?  ‘Heb ik niet echt. Ja, voetbalwedstrijden kijken, dat vind ik leuk. Dat kan van alles zijn. Naar een wedstrijd gaan kijken vind ik een uitje.’

De beste voetbalclub is? ‘Geen speciale voorkeur. Niet landelijk en niet regionaal. Bram speelt bij de Treffers. Daar ga ik regelmatig kijken. Maar als er een leuke wedstrijd bij een andere club is ga ik daarnaartoe.’

De autoradio staat meestal op: ‘Veronica of Radio 538.’

Boeken: ‘Zijn aan mij niet besteed. Heb er de rust niet voor. Ik lees alleen wat ik zakelijk moet lezen.’ 

Tv: ‘Ik kijk niet vaak, kijk meer op de tablet.  Maar als ik wel tv kijk, kijk ik graag naar Discovery en VI vind ik grappig.’

Mooi vakantieland: ‘Italië! Toscane, prachtige streek en heerlijk eten!’

Wat eet je het liefst? ‘Ik vind alles lekker. Heb geen speciale voorkeuren. Ik ben wat je noemt een goede eter. Thuis is het eten erg goed.  Ja, altijd lekker. Als we uiteten gaan, dan meestal in Groesbeek of in Plasmolen.’

Wat is na gezondheid het belangrijkste in je leven?

‘Mijn familie! Nee, niet mijn bedrijf. Wie of wat ben je zonder familie. Mijn vrouw, de kinderen, mijn ouders. Doordat ik het thuis goed heb kan ik goed mijn werk doen. Onze jaarlijkse familiedag, daar kijk ik naar uit. Mijn opa en oma zijn ondertussen gestorven, maar op zondag was het daar de zoete inval. Altijd leuk.’

Hoe komt het dat je succesvol bent?

‘Door mijn doorzettingsvermogen.’

En verder? Ook dat vindt hij lastig om antwoord op te geven.

‘Raar om dat van jezelf te zeggen. Ik denk omdat we goed zijn voor klanten. En omdat klanten goed zijn voor ons. Ze zijn tevreden en vertellen dat verder. We hebben veel trouwe klanten. Wij denken met hen mee en bieden oplossingen. En als er een klacht is wordt die opgelost. En goede medewerkers. Dat alles bij elkaar maakt ons succesvol.’

Voor wie bouwen jullie: ‘Voor iedereen! Particulieren, bedrijven en utiliteit.’

En wat zoal? ‘Kan van alles zijn. Nieuwbouw, verbouw. Woningen en bedrijfspanden, maar ook de dakkapel. We hebben een goed gevulde orderportefeuille. Nee, als je vandaag belt, kunnen we niet morgen beginnen. Er zijn momenteel lange levertijden op producten. Soms wel drie maanden.’

Wens?

‘In 2005 heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad. Op het kruispunt voor de Canadese begraafplaats, bij Poelen pompoenen. Auto vanaf de Derde baan reed met een snelheid van 100 km op ons in. Ruim vier maanden ben ik uit de running geweest. Nee, ik heb er geen trauma aan overgehouden. Wel een andere kijk op het leven. Wat ik nu heb is goed. Ik droom niet van groter en meer. Als ik het zo mag houden zoals het nu is, ben ik dik tevreden.’

Meer weten over het bedrijf van Niels Rikken? Kijk dan op www.rikkenbouw.nl

Share Button

“Wij proberen bij te dragen aan een betere wereld” ATS TRANSPORT BV NIJMEGEN WIJCHEN

Geplaatst op door

SPONSOR IN DE SPOT

HICHAM ZERHOUNI EN BOB VAN ZON: 

“Wij proberen bij te dragen aan een betere wereld” 

ATS TRANSPORT BV NIJMEGEN WIJCHEN 

“Waarom ik subsponsor ben geworden?”

Hicham vertelt het rustig. “Koen Renswoude, jullie trainer is een vriend van mij en een andere vriend, Hans Hoogenbosch, is de vader van de keeper van het eerste elftal.  En Mats Berends, een van onze chauffeurs woont in Breedeweg. Er was ruimte in het budget. Ik doe hen graag een plezier.” 

Een kijkje op de site van ATS TRANSPORT geeft veel informatie. Niet alleen informatie hun product, maar ook over hóe ze ondernemen. 

Niet zomaar een transportbedrijf. Een transportbedrijf dat zich onderscheidt in de regio door zo goed mogelijk invulling te geven aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Duurzaam verantwoord bezig zijn, voor zowel mens als milieu, staat bij hen hoog in het vaandel. En wat bijzonder is, een gedeelte van de winst gaat naar een goed doel. Wat een interessante site!

Ik ben benieuwd naar de eigenaren. Ik bel voor een afspraak, krijg Hicham Zerhouni, oprichter en eigenaar-directeur aan de lijn: “We hebben sinds kort een 2de vestiging. In Nijmegen. Op de Binderskampweg. Kom je daarnaartoe?” 

En daar zit ik dan, aan tafel bij onze nieuwe subsponsor ATS TRANSPORT BV. Wijchen-Nijmegen. Ik ontmoet twee vriendelijke mannen: Hicham Zerhouni (43 jaar) en bedrijfsleider Bob van Zon (28 jaar). Bob is sinds augustus 2017 mede-eigenaar.

Wat een verantwoordelijkheid en uitdaging, Bob. “Dat is het zeker, maar ik heb veel geleerd van Hicham en dat doe ik nog steeds.”

Ze hebben allebei twee zonen. De zonen van Hicham zijn 20 en 17 jaar en de zonen van Bob zijn 5 en 6 jaar oud. Hicham is getrouwd met de zus van de moeder van Bob. En zo kennen ze elkaar al heel lang. Meer dan 10 jaar geleden deed Bob al klusjes bij ATS. Ondertussen heeft hij hbo-bedrijfskunde gestudeerd en gewerkt bij defensie.  “Daar leer je wel wat discipline en samenwerken is.” Binnen ATS is hij de bedrijfsleider, bewaakt de kwaliteit en doet marketing. Beide mannen zijn het erover eens dat hun zonen een beroep moeten kiezen wat bij hen past en waar ze gelukkig van worden. “Maar,” zegt Hicham, “ik hoop dat mijn kinderen gaan kiezen voor ATS. Een van mijn zonen helpt soms al. Ja, ik droom van een familiebedrijf. Maar ik zal hen aanmoedigen eerst hun vleugels uit te slaan en te onderzoeken wat er nog meer te koop is.” Bob knikt en zeg: “Aan hen de keus. Zou wel mooi zijn als ze ervoor gaan kiezen. Maar mijn jongens zijn nog zo klein. De tijd zal het leren.”

Groot kantoor. Thee wordt snel geregeld en we hebben een leuk gesprek. Maar aan ‘Sponsor in het kort,’ willen de beide mannen niet meedoen.

Waarom niet?

Bob: “Wie zit er in Groesbeek te wachten op welk boek ik het mooist vind? Ik houd helemaal niet van boeken lezen.  Ik lees alleen zakelijke post en vakbladen.” Hicham wil wel kwijt dat hij de natuur in zijn geboorteland prachtig vind, en dat zijn favoriete vakantieland Egypte is omdat daar zulke mooie snorkelmogelijkheden zijn. En dat hij is fan van NEC. “Ik heb er een aantal seizoenkaarten. Neem graag medewerkers mee. Nee ik zit niet in de businessclub, Ik zit graag tussen de jongens op de tribune.”

Bob houdt niet zo van voetballen. “Maar als je in Nijmegen woont, dan hoop je natuurlijk wel, dat NEC wint.” Hij gaat weleens mee, “vooral voor de derde helft,” zegt hij lachend.

De wieg van Hicham stond in Marokko. In Casablanca.  De grootste stad van Marokko met meer dan 3.3 miljoen inwoners. Op 3-jarige leeftijd kwam hij met zijn ouders naar Nederland, ze vestigden zich in Den Bosch. Ieder jaar ging het gezin een paar weken terug. En nog gaat hij er ieder jaar naar toe.

We praten over hoe het is om te leven met twee culturen. Het maakt zijn leven interessanter. “Ik ben zowel Marokkaan als Nederlander, daar ben ik trots op. In Nederland ben ik opgegroeid, op school gezeten, mijn vrouw is Nederlandse, ik spreek de taal vloeiend. Graag kom ik in mijn geboorteland en bij mijn familie daar. Mensen plakken soms etiketten…  In Marokko ben ik anders omdat ik in Nederland woon en werk. In Nederland ben ik anders omdat ik uit Marokko kom. Zakelijk ondervind ik geen hinder van mijn dubbele identiteit. Integendeel. Privé is dat soms anders.”

Als kind droomde hij ervan om piloot te worden, maar die wens liet hij snel varen. “School met daarbij het schoolse systeem was niets voor mij, Ik wilde werken!  Ondernemen heeft mij altijd in het bloed gezeten. Ik ben niet bang om hard te werken, risico’s te nemen en om te investeren.” Dat deed hij al als kind. “In vakanties plukte ik aardbeien. Liet mij niet uitbetalen in geld, maar in aardbeien. Die verkocht ik en zo verdiende ik al snel meer geld.”

Hicham werd ZZP-er, ging handelen in witgoed en in september 2007 is hij ATS, Allround Transport Services gestart. “Ik begon met één auto.” Hij laat een foto zien van zijn eerste bus. “Hier is het mee begonnen.” Trots laat hij nog een foto zijn. Daarop staan maar liefst 23 bedrijfswagens. “Aardgasauto’s die voldoen aan milieueisen. Dat vind ik belangrijk.  Aardgas is gas gemaakt van mest, waardoor er geen fossiele brandstoffen hoeven te worden gebruikt. Onze wagens zijn geluidstil, waardoor we ook in het centrum van grote steden mogen rijden.”

Waardoor ben je succesvol geworden?

“Door kwaliteit te leveren en door nooit nee zeggen tegen een opdrachtgever. En door mijn vrouw!”

Hun slogans nemen ze serieus.  ‘Uw vracht is onze zorg’ en ‘van envelop tot pallet.’ “Dan kan je het niet laten afweten. De wereld is ons gebied. Desnoods charteren we een vliegtuig. Mijn vrouw heeft mij nooit beperkt. Ik heb van haar alle ruimte gekregen. Onze laatste spaarcenten gingen naar het bedrijf, ze heeft nooit getwijfeld. Wij zijn bankonafhankelijk, draaien financieel zelfstandig. Ja, daar ben ik zeker trots op. Mijn vrouw gaf en geeft mij het volle vertrouwen.”

Op weg naar multinational?  Serieus: “Dat gaan we zeker niet uit de weg. Tijdens de crisis heb ik het zwaar gehad.  Dat liep door tot 2016. Dat was echt overleven. En ook sparen! Zuinig zijn. We hebben het gered. Verschillende opdrachtgevers zochten andere wegen. Maar ze zijn allemaal weer teruggekomen. We groeien hard. Daarom is Bob nu ook in het bedrijf gekomen en zijn we een bv geworden. Het gaat goed!  Dat betekent dat we extra alert moeten blijven. Ja, mijn ouders en familie zijn trots op mij. Met een sympathieke lach: “Dat ben ik zelf ook!”

Samenwerking met UWV

“Om wat terug te doen voor de maatschappij werken wij nauw samen met het UWV. Op deze manier bieden wij mensen een kans om aan het werk te gaan. Wij geven ze ondersteuning, waardoor deze werknemers bij ons aan hun competenties kunnen werken. Als opdrachtgevers voor ATS TRANSPORT kiezen, bieden zij indirect deze mensen ook een kans.”

Teskt: voor Magzine Schup Is van RKSV GROESBEEKSE BOYS.

met plezier over ATS geschreven!

Hebt u zakelijk of privé iets te bezorgen?  Dan kan onze nieuwe subsponsor ATS TRANSPORT BV NIJMGEN – WIJCHEN u altijd van dienst zijn. 7 dagen in de week dag en nacht.  Van envelop tot pallet! Uw vracht is hun zorg! Op hun website nog veel meer informatie. ATS.nl.  En ze zijn te volgen op fb, linked In, twitter en Instagram.

 

Share Button

Wim en Sandra Eeren: “Groesbeekse Boys is een deel van ons leven”

Geplaatst op door

Wim en Sandra: “Groesbeekse Boys is een deel van ons leven.”

Wim: “En als Feyenoord wint ben ik helemaal gelukkig!”

Sandra: “Ja echt hoor. Dan hééft tie góede zin! Onze Niek ook! Mooi, dat zij daar samen zoveel plezier aan beleven.”

Sponsor in de spot

Sandra en Wim Eeren, eigenaren van

Rutolux Rolluiken en Buitenzonwering in Groesbeek

We ontmoeten elkaar op zaterdagmorgen 2 september. “Om 10 uur bij jullie op kantoor?”

Fiere vlaggen wapperen. RUTOLUX. Goed bekeken, sinds 1971 de beste!

Prachtig complex met kantoor, productiehallen, serres en showroom voor luxe aluminium kozijnen, deuren, rolluiken en buitenzonwering op De Mies in Groesbeek. Veel Groesbekers kennen het en de meeste Groesbeekse Boysleden zeker! Wie van u heeft er geen Rutoluxproduct in/aan huis?

“Hallo. Goedemorgen, kom verder. Ja, leuk dat wij Sponsor in de spot zijn.”

Ik sta even stil in de hal bij de grote ronde vijver met koi karpers. Die zien eruit als Hollands welvaren. Maar gisterenavond is, na een lang goed vissenleven, een grote koi doodgegaan, en zo komt het dat we praten over ‘dood.’ Wim maakte in zijn leven daar al vroeg kennis mee. Zijn vader overleed tijdens een training op het Boysveld.

“Heb je daar herinneringen aan?”

“Nee. Mijn vroegste herinnering is ons mam achter de tap in de oude kantine. Daar was het altijd leuk en gezellig. Werken in de kantine was een soort van troost voor haar, besefte ik achteraf. Ik liep daar rond vanaf mijn tweede jaar en werd verwend. De meeste mensen die dat deden zijn ook al dood, De Kuuter, Bartje Arends, Wienand van Mops, de vader van Peter Visser, Herman…  Iedereen was lief voor mij. Ik kreeg een aardig woord, een aai over de bol en vaak ook geld om iets lekkers te kopen. Voor mij was het een mooie tijd en is het een mooie herinnering. Thuis, en eigenlijk door niemand, werd met mij niet over mijn vader gesproken. Ik groeide op met een lieve moeder die haar verdriet en gemis voor zichzelf hield en ik had Arno, mijn zeven jaar oudere broer, die was als een vader voor mij. Ik ervaarde eigenlijk geen gemis, behalve in de tijd van Vaderdag, als er op school iets gemaakt werd… Klasgenootjes hadden wel een vader… Dan werd ik erbij bepaald, maar ook op school werd er niet over gesproken. Bij het ouder worden werd ik mij er meer bewust van dat ik geen vader had en werd het gevoel van gemis groter. Ja, dat vadergemis is in de loop der jaren groter geworden… Alleen maar! En nu ook het gemis van Arno…”

We drinken thee en koffie. Het gesprek gaat alle kanten op.

“San, jij hebt ook vroege Boysherinneringen?”

“Als kleuter kwam ik niet zo vaak in de kantine. Ons Pap ging wel naar iedere wedstrijd, uit en thuis. Ons mam ging dan meestal met René en mij naar oma Eijkhout, maar soms was er een bijzondere wedstrijd en dan gingen wij ook. Dat vond ik leuk. Altijd gezellig en genoeg kinderen en later jongelui om plezier mee te maken. Er was toen vaak een kampioenschap te vieren.  Daar bewaar ik goede herinneringen aan. Ja, Wim zag ik daar ook, wij kennen elkaar vanaf kleutertijd en we hebben ook bij elkaar op kleuterschool en lagere school gezeten. We kregen verkering toen ik 18 was en hij 19.”

De tijd herhaalt zich? “Ook onze kinderen, Niek en Imke bewaren goede herinneringen aan leuke zondagmiddagen in de kantine en Niek speelt nu met veel plezier in de selectie. Dat is zo leuk. Jaah, daar zijn we trots op!” Wim knikt instemmend: “Groesbeekse Boys is een deel van ons leven.” En dan olijk en vrolijk lachend er achteraan: “En als Feyenoord dan ook nog eens wint, dan ben ik helemaal gelukkig!”

Allebei doen jullie veel voor Groesbeekse Boys. En daarbij zijn jullie ook nog eens druk met jullie bedrijf en gezin. Allemaal goed te combineren?

“Soms is het passen en meten, maar wat gebeuren moet moet. Zo simpel is het. Ook voor onze kinderen is het normaal, dat je je inzet voor je club. Vrijwilligerswerk doen geeft ook plezier en energie.”

Jullie droomden van deze functie bij RUTOLUX?  Als uit één mond klinkt:“O nee! Helemaal niet!” Sandra had het goed naar haar zin als administratief medewerkster op het GAK in Nijmegen en Wim runde samen met vriend Richard Jansen een goedlopend Rutolux franchisebedrijf. Beiden hadden niet de gedachten en ook niet de ambitie om op deze plek terecht te komen. Maar Henk Rutten, de vader van Sandra, nam in 2007 de beslissing dat hij minder wilde gaan werken en zijn bedrijf aan zijn kinderen wilde overdragen. René en Mandy gingen de directie voeren over de divisie aluminium kozijnen en Sandra en Wim gingen de directie voeren over de tak rolluiken en buitenzonwering.  “Alweer tien jaar geleden.”

Wim: “Ja, het was zeker een uitdaging, zeg dat wel, want niet veel later begon de crises. Net als voor veel andere ondernemers werden dat ook voor ons zeven moeilijke jaren. Gelukkig hebben we het gered, zowel zakelijk als privé. Sandra en ik kunnen samen goed werken en samenwerken en Henk en Hannie bleven positief en ons ondersteunen, zeiden: ‘Kom op, niet bij de pakken neerzitten.’

De markt trekt nu gelukkig goed aan en de samenwerking en kruisbestuiving met René is goed. Hij heeft de kozijnen en serres.  Wij bieden een breed programma rolluiken en zonwering van goede kwaliteit en we spelen steeds in op nieuwe trends en ontwikkelingen en bieden goede service. De beide divisies versterken elkaar. We hebben momenteel leuke langlopende projecten in portefeuille waar wij leveren en aanbrengen en ook de particulier in Groesbeek en verdere regio weet ons te vinden. Er zit weer groei in ons bedrijf. Maar dat betekent niet dat we achterover kunnen leunen. We moeten iedere dag alert zijn.”

Sandra deed het goed op school, maar Wim had ronduit een hekel aan naar school gaan.

Nu is dat ondenkbaar maar na het behalen van zijn lts-diploma ging Wim meteen het dak op. Dat was 30 jaar geleden doodnormaal in Groesbeek. Leren op school was niet zo zijn ding. Wel was hij goed in Nederlands, Duits en Wiskunde en had en heeft brede interesses, maar zijn pubergedrag paste niet zo in het schoolse systeem. “Op het dak werd dik geld verdiend, dat wilde ik ook!” In de praktijk heeft hij zich verder ontwikkeld en werken op verschillende niveaus geleerd. “En ook door mijn vrijwilligerswerk bij Groesbeekse Boys leerde ik! Communiceren, onderhandelen, organiseren en oplossingen zoeken bijvoorbeeld. En we hebben in de loop der jaren ook veel geleerd van Henk en Hannie en van vrienden en collega’s. Nog iedere dag leer ik bij.”

Dromen jullie er wel van dat jullie kinderen verder gaan met jullie bedrijf? “Nee, die droom dromen wij niet. Niek en Imke geven wij binnen ons vermogen alle kansen om zich te ontwikkelen en hun eigen pad te kiezen. We leggen niets op.”

Maar…? “Je weet het nooit. Als zij er wel voor kiezen is dat natuurlijk hartstikke leuk en zullen wij hen van harte steunen. De tijd zal het leren.”

Waarom subsponsor?

Sandra: “We hebben een goed voorbeeld aan ons pap.”

Wim: “De Boys… Dat is zo’n mooie club om bij te horen. De Boys doet veel voor de jeugd. Voor jongens en voor meiden. Sporten is gezond en leuk en levert een positieve bijdrage aan hun ontwikkeling. Gelukkig gaat het weer meer goed met ons bedrijf, ook Groesbeekse Boys daarin mee te laten delen, vinden wij vanzelfsprekend. Ja, we zijn er trots op dat we dat kunnen en mogen doen. Zowel als sponsor, maar ook als vrijwilliger.”

Sandra: “Zo is het!”

Voor de komende jaren sponsoren Wim en Sandra (onder andere) het naambord van het nieuwe plein op het terrein.

“Hartstikke leuk, dat wij dat mogen sponsoren en er een naam aan mogen geven. Maar we zijn er nog niet uit hoe we het gaan noemen. Het plein gaat gebruikt worden voor leuke activiteiten. Wij houden wel van en feestje. Wat denk jij, zullen we het Feestplein noemen?”

Nog meer Wim en Sandra: 

Het allerleukst vinden ze hun kinderen, Niek en Imke.

En daarna?

Sandra: “Fotograferen!”

Wim: “Als Feyenoord wint.”

En daarna?

Wim: “Als ik op vrijdag merk dat we het weekschema en planning hebben gehaald en klanten tevreden zijn. En als Feyenoord dan ook nog wint…”

Sandra: “Als ik merk dat opdrachtgevers blij zijn met de foto’s die ik van hen heb gemaakt.”

Hobby:

Sandra: “Fotograferen! En hardlopen.”

Wim: “Feyenoord! En hardlopen.

Maar natuurlijk is De Boys ook mijn hobby! En in de winter skiën. En een potje voetbal spelen en, ik heb een nieuwe sport, tennis! Ja, erg leuk om te doen.” 

Je wordt boos als/van:

Wim: “Het wordt eentonig? …  Als Feyenoord verliest.”

Sandra: “Onrecht! In al z’n vormen!”

Je wordt blij van:

Wim: “Haha… Je raadt het al? … Als Feyenoord wint.”

Sandra: “Als ik merk dat mijn kinderen gelukkig zijn.”

Wim:” Ja! Ik ook natuurlijk!”

Sandra: “En als ik zie dat Wim en Niek dan zo blij zijn als Feyenoord wint, dan word ik daar ook blij van.”

We dromen samen van:

Eensgezind: “Een reis per camper door Amerika.”

Sandra: “Wij hebben dat gedaan met ons pap en mam en met René en Mandy. Niek was nog klein, Imke was nog niet geboren.”

Wim: “Dat was een bijzondere reis. Met Niek en Imke in een camper net zo’n onvergetelijk reis maken staat boven aan ons wensenlijstje. Wie weet als we 25 jaar getrouwd zijn?”

Ere voor Annie Eeren

Voordat de tekst naar de redactie gaat stuur ik de tekst naar Wim en Sandra met de vraag of ze het ermee eens zijn. Sandra belt en zegt: “Het is goed zo, maar Annie, de moeder van Wim, heeft zoveel voor de Boys gedaan en voor Wim en ook voor ons gezin; en wij kunnen nog altijd een beroep op haar doen. Wim en ik zouden het leuk vinden als je dat ook benoemd.”

Bij dezen! Hulde aan Annie Eeren, de moeder en schoonmoeder van onze sponsors Wim en Sandra Eeren van Rutolux rolluiken en zonwering BV. Uw partner in alle mogelijke zonwering! Rolluiken, screens, knikramschermen, markiezen en serre-zonwering. Erkent Tibelly®dealer. www.rutolux-zonwering.nl Even kijken?

Via de online offertepagina op hun site bieden Wim en Sandra de mogelijkheid om binnen enkele minuten een offertevergelijk te maken. Maar u kunt natuurlijk ook een persoonlijke afspraak maken. Of wilt u zich eerst oriënteren, de producten zien en voelen? De showroom is geopend tijdens kantooruren. U bent van harte welkom!

Niet aan de orde in dit interview kwam de ziekteperiode van Sandra. Daarover schreef zij het boek ‘Lyme, een hel op aarde.’

Tekst geschreven voor herfstnummer Schup Is, clubblad van R.K.S.V. Groesbeekse Boys

Share Button