“In mijn hoofd ben ik wie ik was”

Twee kogels. Ali Majeed (34) raakt verlamd. Drie maanden na die heftige gebeurtenis verlaat Ali het ziekenhuis, anderhalf jaar later zijn geboorteland. Op eigen kracht revalideerde hij. “In de rolstoel ben ik mijn reis begonnen. Alleen.” Vanuit Irak, via Noord Turkije in een kleine rubberboot naar Griekenland. In de nacht, hoopvol en angstig koersen naar lichtjes die dichtbij lijken. “Geen reddingsvesten. Niemand kon zwemmen. Mijn rolstoel mocht niet mee van de smokkelaar. Ik had alleen mijn krukken, geen kracht in m’n benen.”

De bootvluchtelingen werden opgepakt, wekenlang op het Griekse eiland in de gevangenis gezet, vervolgens ontslagen en aan hun lot overgelaten. Ali, die in Irak een studie HBO ICT had afgerond en werkte als vertaler, reisde door naar Athene. Uiteindelijk kwam hij op Schiphol. Ook daar werd hij gearresteerd. Nog steeds is hij bevriend met de advocaat die hem hielp vrij te komen.  Ali woont, na vier jaar omzwervingen van asielzoekerscentrum naar asielzoekerscentrum, in De Bongerd in Malden. Sinds 2011 is Nederlands staatsburger en daar blij mee: “Malden is mooi, de Bongerd een rustige buurt.” Veel contacten heeft hij niet in De Bongerd. Dat vindt hij jammer. Die heeft hij wel in Sport Piazza Malden.

“In mijn hoofd ben ik wie ik was. Ik kijk niet om. Het liefst wil ik een betaalde baan. Alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt wil ik aanpakken. Dat ik niet zonder krukken kan lopen, weerhoudt werkgevers ervan om verder met mij in gesprek te gaan.  Zolang dat zo is, wil ik mij als vrijwilliger inzetten voor mijn land Nederland en mijn directe omgeving. Ik ben dankbaar dat ik leef en mensen kan helpen.” Ali spreekt Nederlands,  Arabisch, Turks en Engels. Met plezier tolkt hij bij Vluchtelingenwerk Malden. Ook werkt hij in Repair Café Malden en doet, als dat nodig is, een boodschap voor zijn bovenbuurvrouw. “Dat is een kleine moeite.”  Een sterk karakter en doorzettingsvermogen sieren hem,  “Ik kijk vooruit.”  Ondanks zijn lichamelijke beperking geeft onbetaald werk zin, structuur en plezier in zijn leven.” En,” hij lacht: “Ik geniet ervan dat ik sinds kort kan zwemmen!”

Geschreven in opdracht van de gemeente Heumen, Steunpunt Vrijwilligerswerk, voor Bewaar Exemplaar Topic Actief 2015-2016

Share Button

Bijzondere vrijwilliger

“Van harte welkom.” Hij staat al in de deuropening. “Kom verder.” Vrolijke lach. Ivo Weijtmans gaat me voor naar de kamer. Lopen gaat niet gemakkelijk en hij zegt dat hij niet veel tijd heeft, want straks gaat hij weer schilderles geven in zorgcentrum Malderburch.”Dát ís gé-wél-dig om te doen!” Ivo woont met plezier in de Herenhof in Malden. Zijn appartement is mooi en gezellig ingericht. Ziet er spic en span uit. Een leuke prater. Enthousiast vertelt hij over zijn vrijwilligerswerk. Dat hij zich daardoor gewaardeerd voelt en dat vrijwilligerswerk inhoud geeft aan zijn leven. “En kijk eens, mijn foto staat op de gemeentefolder! Leuk, dat de mensen door dit interview nu ook weten wie daar bij hoort.”

Het leven is voor Ivo, 37 jaar, niet gemakkelijk. “Laat dat niet de boventoon voeren!” Rond zijn 22ste sloeg Noodlot toe. Ivo werd ziek. Van de ene dag op de andere sloop ‘Ziek’ zijn leven binnen. Van een jonge ambitieuze (bijna)zelfstandig ondernemer met mooie dromen, veranderde zijn leven in dat van patiënt. Maar wél een patiënt, waar het plezier van wel vrijwilliger kunnen zijn, afspat! Voor hij zover was kende hij periodes van diepe rouw. “Alles ben ik verloren. Werk, mijn vrienden, samen een pilsje drinken in de kroeg, mijn relatie. Alles moest ik inleveren. Stijldansen, slagwerk spelen, saxofoon spelen, sport, muziekles geven. Ik moest opnieuw beginnen. Mijn geest is jong en creatief maar zit gevangen in een ziek lichaam.”

Elke dag is er één voor Ivo. Na een dag vrijwilligerswerk is hij versleten. Maar hij gaat door! Het geeft hem ook energie. Door zijn ziekte mag hij niet autorijden, maar met z’n elektrische fiets komt hij waar hij moet zijn. Zijn vrijwilligerswerk en zijn hobby’s bieden houvast. “Dat is mijn alles!”

Ivo is wilskrachtig, meet tijdens het gesprek, bijna onopgemerkt, z’n bloedwaarden en eet een boterham. Een doorzetter. Gelukkig is hij zijn creativiteit en ondernemerschap niet kwijt geraakt. Veel mensen kunnen daar nu van genieten. Hij schildert en maakt beelden. Zijn werk is o.a. te zien bij het RIBW in Malden en hij is ook actief in Maldenstijn bij stichting De Stoom. “Kijk.” Hij geeft me zijn visitekaartje. “Ik heb het zelf ontworpen.” Art4you, IvoWeijtmans, beeldenkunstenaar, lees ik. Enigszins verlegen lachend zegt hij. “Ja, ik voel me beeldend kunstenaar, maar het heeft een tijd geduurd, voor ik dat hardop durfde zeggen.” We nemen afscheid. Bij het naar buiten lopen bedenk ik dat hij naast beeldend kunstenaar, levenskunstenaar op zijn kaartje moet zetten!

Geschreven in opdracht van afdeling Sociale Leefbaarheid/Steunpunt Vrijwilligerswerk  van de Gemeente Heumen.

Share Button