Zeg Roodkapje, waar ga je heen?

Roodkapje is van het pad!

Daar is ze weer! Haar ogen stralen.  Ze heeft plezier in onze gesprekken. Ik ook! ‘Welkom Anneleen.’ Ik ondersteun haar in het ontdekken en blijven volgen van haar schrijverspad. Daar werken we serieus aan. Steeds wordt meer helder wat ze wil. ‘Schrijven en werken met woorden.’

We bespreken de attentiepunten, tips en opdrachten van de vorige ontmoeting. Een van de opdrachten was: contact opnemen met de regionale krant. Zo leuk, haar tekst staat al op de website van De Betuwe! En in September heeft zij een afspraak met de redactie. “Wie schrijft die blijft!’ Ook heeft zij een sprookje opgestuurd naar Schrijverspunt. Spannend.

Anneleen houdt van sprookjes. ‘Misschien vind jij dat gek, maar ik voel mij verbonden met Roodkapje.’ Haar interpretatie van dat sprookje is dat Roodkapje kiest voor haar eigen pad, niet bang is en zich niet laat leiden door angst. ‘Ja, ik weet, het is een sprookje, maar Roodkapje is mij een voorbeeld.’

We hebben het over dat je er hard aan moet werken om je schrijverijen onder de aandacht te brengen en over het belang van netwerken en oeps, daar is die beer weer!  Zit midden op haar weg! ‘Netwerken… Pitchen… Dat lijkt mij zó lástig. Hoe moet ik… Hoe kan ik… Ben ik wel goed genoeg?’ Beer na beer verschijnt.

Voor die bange momenten geef ik haar tips mee en ik herinner haar aan wat al wel is gelukt en aan de stip op haar horizon.

“Ja, mijn stip is dat ik wil schrijven en daar beter in worden. Daar krijgt geen beer mij meer vanaf!’

‘De Grote Boze Wolf ook niet?’

‘Zeker niet! Ik ga investeren in mijn schrijversontwikkeling.’

‘Op jacht naar je stip Anneleen. Net als Roodkapje van het pad af.’

Ze lacht. ‘Ja Gerie, de jacht is geopend.’

 

Aan haar website wordt gewerkt. Volg Anneleen via FB op Red writing hood.

Share Button

Anneleen

30.7.2018. Daar is ze! Kijkt verwachtingsvol. Ze schrijft graag. Via via komt ze op mijn pad. ‘Wil jij een uurtje met haar praten. Leuke meid. Ze wil zo graag, maar ze denkt dat ze niet goed genoeg is,’ appt vriendin met coachingbureau. ‘Wat schuift het?’ App ik terug. Wie schrijft die blijft, nietwaar?

‘Spreek dat maar zelf met haar af.’ Zo gezegd zo gedaan. En zo zitten we samen onder de parasol in mijn achtertuin. Ze is jong en mooi en onzeker. Dat laatste vindt ze vooral zelf! Daar merk ik niets van. Ze blaakt! Ze straalt, leest graag en ze kan schrijven, daar zijn we het snel over eens. En ze wil graag vertalen. Het liefst vanuit het Engels naar Nederlands. Dat kan ze ook! ‘Maar daarvoor heb ik geen diploma’s.’
‘Nou en! Wat weerhoudt je?’ In volle vaart zet ze 10 beren op de weg.
‘Wil je wel?’
‘Ja! Zeker. Maar eigenlijk ben ik verlegen, werk ik liever op de achtergrond en nu zeg jij dat ik mij meer zichtbaar moet maken. Dat durf ik niet zo goed.’ Haar onzekerheid is mij niet vreemd. Ik hoor een echo van jaren geleden… ‘Hoeveel mensen moeten nog zeggen dat je schrijven kunt? Je kunt het! Ga ervoor!’ Ik geef haar een klein zetje in de rug. Daar gaat ze. Lacht. Is blij. Ik ook.

Je kunt met teksten een glimlach toveren, of een ergernis oproepen. En weet lieve Anneleen Olbrechts soms ligt jouw tekst nog dezelfde dag in de kattenbak en piest de kat erop. En toch blijft schrijven leuk. Maar je moet er wel wat voor doen. Schrijf- en vertaalopdrachten komen niet automatisch naar je toe rollen. Werk aan je winkel! Laat weten dat je bestaat. Onderneem! Plezier en succes gewenst. 🙂 Wie schrijft die blijft! Ik ga je volgen.

Share Button