Tamana Faqiri
Jongste vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Heumen
Tamana Faqiri, mooi en krachtig. Vriendelijk en bescheiden. 22 jaar. Spreekt drie talen: Nederlands, Engels en Afghanistan Dari. Ze woont met haar ouders, broer en twee zussen in de Kloosterstraat in Malden.
December 2014. Op het raam in de voorkamer drie vrolijk verlichte Kerstmannetjes, in de achterkamer een fraaie kerstboom. “Wij zijn moslim, geloven in God, maar kerstfeest vieren, zoals de christelijke religie dat doet, kennen wij niet. Wij vieren kerst zoals veel andere buurtbewoners dat ook doen, met een kerstboom, de familie bij elkaar, lekker eten en drinken en elkaar verrassen met cadeautjes.
Vanwege politieke redenen is het gezin Faqiri gevlucht uit Afghanistan. “Ik weet er niet veel meer van, herinner mij wel dat het een spannende tijd was. Ik ben en voel me Nederlander, maar ben wel nieuwsgierig naar mijn geboorteland. Nooit heb ik me buitengesloten of gediscrimineerd gevoeld. Volgens mij heeft niemand in ons gezin dat! Wij staan positief in het leven en konden ons snel aanpassen. Ik was zeven toen we in 1999 in Nederland kwamen. Vanwege mijn rechtenstudie aan de Radboud universiteit in Nijmegen zijn we drie jaar geleden van het Brabantse Gemert naar Malden verhuisd. Daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.”
“Talenten delen en een steentje bijdragen aan een goede samenleving, vind ik belangrijk.”
Tamana ging anderhalf jaar geleden actief op zoek naar vrijwilligerswerk. Via Google kwam ze in contact met Catelijne Quant. “Catelijne maakte mij attent op Vluchtelingenwerk Heumen. Voor mij staat mijn vluchtelingenachtergrond los van het vrijwilligerswerk wat ik doe. Nooit heb ik mezelf als vluchteling ervaren. Ik hou van mensen, daarom doe ik dit.” Tamana begeleidt vier gezinnen uit drie verschillende landen. “Ja hoor, mijn vrijwilligerswerk is te combineren met mijn studie en er is genoeg tijd over voor andere leuke dingen. Mijn werk voor Vluchtingenwerk is een goede bron om andere culturen te leren kennen en erover te leren. Ik help er mensen mee én ontwikkel mijn mensenkennis.” Lachend zegt ze er achteraan: “Ook mijn geduld! En als bonus is er dan ook nog een aardig team van vrijwilligers, dat elkaar steunt en inspireert.”
