De kok die stikte

“Wie heeft dít bedacht!”

Ik hoorde de boze klank in z’n stem niet, dacht dat hij net zo trots zou zijn als ik.Het doorgeefluik naar het restaurant stond open.

“Nou?” Hij wiste het zweet van z’n voorhoofd. Stopte de doek waarmee hij dat deed in de zak van z’n schort. Nu leek z’n buik nog dikker.

“Ik.”

“O ja? jij!?  Wie heeft je opgedragen dat  te doen!”

“Ik dacht”… Wat dacht ik eigenlijk. Had de toetjes versierd op mijn manier. Ze zagen er vrolijk uit.  ‘k Had de grote laden open gedaan, vond noten en chocoladeschaafsel. Volgens mij paste dat prima bij dat vanilletoetje.  Sjaan was de keuken binnengekomen, had gezegd:  “De toetjes van tafel zeven kunnen door.”

Z’n ogen knepen zich samen. Hij ademde zwaar door z’n neus.

“Ik dacht! Jij hoeft hier niet te denken. Jij moet doen wat je wordt opgedragen. Doen wat ìk zeg!”

Z’n ogen priemden zich in de mijne. Ik keek hem uitdagend aan.

“Ik hou niet van dat eigengereide gedrag! Dat doe je maar op school.”

Gasten deden alsof ze niets hoorden. De meeste kende ik. De vader en moeder van Teun, m’n beste vriend lachte naar me. Teun stak z’n duim op.

“Jij begrijpt er niets van. Je plek is vanaf nu de afwaskeuken.  Opgedonderd.” Met grote stappen liep hij weg. Boos.

“Stik vent,” dacht ik. Rechtte m’n  rug. Wilde m’n zakcentje niet verliezen. Wat een poeha om niks. Het restaurant floreerde op de actiemenu’s. Had samen met de plaatselijke benzinepomp de actie; ‘Hier tanken is gratis eten.’ Wat een kabaal maakte die gek. Hij mocht blij zijn, dat ik z’n schaaltjes met saaie vanillevla had opgeleukt.

Loeiende sirenes. Twee politiemannen in de spoelkeuken. “We nemen je mee voor verhoor,” zei de ene. Op het bureau werd me verteld dat  de kok dood was gevonden. Gestikt van drift.

Of ik er iets van wist. Ik stotterde dat ik het alleen maar had gedacht.

“Roel opstaan. Je hebt vandaag examen.” Toetjes maken.

Zo. Klaar, dat verhaaltje voor de wedstrijd. Kan weg. De laatste regel hoeft van mij er eigenlijk niet bij, maar maakt precies 335 woorden en dat is de opdracht. Nog even op de site van Marjon Sarneel kijken… Haháá, zie nu, dat er staat: De kok die slikte… Alle mensen die meedoen, veel plezier met schrijven. Hartelijke groet uit Plasmolen.