“In drie woorden mijzelf omschrijven?” Denkt even na. Lacht wat. “Humoristisch, goedgemutst en relativerend. Het leven is zoals het is. Maak je niet druk om de verkeerde dingen. Morgen kan het allemaal anders zijn.”
Gemakkelijk voor de deur parkeren. Twee leuke jongetjes komen naar mij toe. “Mevrouw, spaart u de voetbalplaatjes?” Patrick van Putten de vestigingsleider van COOP de Bats komt me al tegemoet. “Kom verder. Leuk, dat we aandacht krijgen in Schup Is. Wat wil je drinken? Ja, de voetbalplaatjesactie met Treffers loopt al. Vandaar die kinderen voor de deur. Mooi om te zien hoe enthousiast ze zijn. Dat loopt door tot 2018, dan zijn jullie weer aan de beurt.”
Zijn kantoor is boven. Maar het liefst is hij beneden, samen aan het werk met de medewerkers de handen uit de mouwen steken, hen ondersteunen en er samen voor zorgen dat klanten prettig winkelen in zijn zaak. ”Of ik een aardige werkgever ben? Ja, volgens mij wel, maar er moet wel goed gewerkt worden en er moet aandacht zijn voor de klanten, dat vind ik belangrijk.”
Van vakkenvuller naar vestigingsleider
Tijdens de middelbare school is hij begonnen bij COOP, voorheen Groenenwoud Groesbeek, met vakken vullen. “We hadden altijd lol. Langzaam maar zeker kreeg ik er steeds meer andere taken bij. Dat vond ik leuk. Jan Willems, de huidige vestigingsleider van COOP Pannenstraat heeft mij nog vakkenvullen geleerd. Ook tijdens mijn studie Toerisme en Recreatie aan de HAN werkte ik daar. Na die studie ging ik naar de universiteit om Vrijetijdswetenschappen te studeren. In het eerste jaar van die studie kreeg ik van COOP een leuke aanbieding. Daar heb ik ja opgezegd.” Patrick stopte met zijn studie en ging in vaste dienst bij COOP met het vooruitzicht dat hij vestigingsleider zou worden. “Het ondernemerschap is mij overkomen en het bevalt mij goed!”
Afgelopen 13 maart jl. vierde COOP de BATS met Patrick aan het roer het éénjarig bestaan.
Het is wel een uitdaging om als achtste supermarkt in Groesbeek aan de gang te gaan?
Lachend: “ Ja, dat is het! Maar dat kan in Groesbeek. We hebben hier ook zes voetbalclubs! We kunnen terugkijken op een goed jaar. Maar het mag natuurlijk altijd beter. Dit is een prettige wijk, aardige bewoners en leuke klanten. We hebben leuke acties voor klanten. En door de sportplaatjesactie krijgen we ook klandizie vanuit heel Groesbeek. Het beleid van COOP is er onder andere op gericht om het verenigingsleven te ondersteunen. Daar werken Jan, met zijn vestiging in de Pannenstraat, en ik graag aan mee. Samen maken we het verschil. Niemand komt bij ons voor een gesloten deur. Soms zijn het kleine dingen waar je mensen een groot plezier mee doet. Verenigingsleven is belangrijk voor Groesbeek en zeker sport. Bewegen moet en sport verbindt. Zelf heb ik als kind graag gevoetbald.” Tot zijn 18de heeft hij met plezier bij Rood Wit gespeeld. “Ik kon naar het eerste, maar 3 x in de week trainen, dat was niet mijn hobby. Toen ben ik met voetballen gestopt. Wat ik nu voor sport doe? Met mooi weer een paar keer in de week een rondje skeeleren, zo’n zes kilometer en hier in de zaak maak ik per dag nogal wat kilometers.”
Meer Patrick:
46 jaar. Geboren en getogen op de Breedeweg.
Met plezier opgegroeid in de Abeelstraat. Hij zat op de lagere school in de klas bij de Boysleden Richard Janssen, Bernard van de Horst, Michiel Rutten en Jeffroy Aalbers en bewaard daar goede herinneringen aan. Zijn vader, Puck van Putten, was van 1970 tot 1975 hoofd van de school op de Breedeweg en werd daarna docent op de middelbare school in Groesbeek. Patrick is gescheiden van de moeder van zijn twee kinderen en woont samen met vriendin Anouk in de Breitnerstraat in De Drul. Zoon Mart is 15 en dochter Lot is 13 jaar en die voetballen bij Treffers.
Ben je een leuke vader?
“Ik vind van wel. En ik denk dat Mart en Lot dat ook vinden. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Ik ben nogal relaxt, laat ze lekker vrij. Hun moeder is meer van de regels, dat is prima, dat houdt de balans in evenwicht. We hebben co-ouderschap en we wonen dicht bij elkaar, dat is fijn voor de kinderen. Mart gaat al uit in de Linde. Ik vertrouw erop dat ze met de normen en waarden die wij ze hebben bijgebracht en nog steeds bijbrengen, niet in zeven sloten tegelijk lopen.”
Bijzondere herinneringen?
“Het overlijden van mijn vader. Ongeloof en schrik. Hartstilstand. In de tent tijdens het Schlagerfestival in 2004. Ja, dat is heftig. Hij was pas 62 jaar. Gelukkig gaat het goed met mijn moeder, zij woont nog steeds in de Abeelstraat, zij is 76 jaar ondertussen en fit. Ze rijdt zo naar m’n broer in Tilburg, die is daar huisarts. Mijn zus werkt op de universiteit in Nijmegen, op sociologie.” Lachend: “Wat studeren betreft was ik anders. Ik ben meer een mens van de praktijk.”
“Gambia. Om daar naar toe te gaan heb ik voor een jaar mijn baan bij COOP opgezegd. Met mijn toenmalige vriendin heb ik daar (in 1997) een jaar gewoond. Heerlijk! Lekker warm en een prachtig strand. Ik werkte als reisleider voor toeristen. Ja, veel armoede, maar ondanks dat, veel vrolijke, vriendelijke mensen en veel rijst eten.”
Wat eet je het liefst?
“Iets met rijst dus. Als we uiteten gaan dan ga ik graag naar Oriënt Plaza en dan Japans eten. Lekker en gezellig rond de plaat.”
Drinkt graag: “Een biertje. Nee, de actie 40 dagen zonder alcohol is op mij niet van toepassing. Ik drink met mate en door de week drink ik niet, Anouk ook niet.”
Mooiste boek: “Anne Frank! Dat boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Nu ben ik bezig in Judas van Astrid Holleeder. Ook een verschrikkelijk verhaal.”
Mooiste film: The Shawshank Redemption. Een gevangenisdrama over hoop en vriendschap.
“Mijn eerste CD? Ik ben nog van de vinylplaatjes. Billy Ocean, denk ik, met het nummer When the Going Gets Tough, de titelsong van de Amerikaanse speelfilm The Jewel of the Nile. (1986. Red.) Prachtig! Nog steeds.”
Met plezier geschreven voor lentenummer magazine Schup Is van RKSV Groesbeekse Boys.