Mohammed laat een foto zien. Ik schrik. Zie een uitgebrand huis… “Ons huis.” Hun ogen vullen zich met tranen. Mohammed Rasol, is 57 jaar, zijn vrouw Manor Yossef, 46 jaar. Geboren en getogen in Syrië. Twee jaar in Nederland, wonen in Mook. Moestuin in de voortuin. Hun woning binnen piekfijn in de verf. “Thuis” was Mohammed bouwvakker. Mijn schoenen hoeven niet uit. Zelf loopt Mohammed op blote voeten. Op tafel verse baklava en een schaal met nog meer zoet lekkers. Manor draagt haar hoofddoek. “Nee hoor, die draag ik binnen niet de hele dag. Die draag ik nu, omdat de tolk erbij is.” Beiden volgen Nederlandse les bij het ROC in Nijmegen. Ondanks dat ze de Nederlandse taal niet goed beheersen hebben we een bijzonder gesprek. Het gaat over oorlog, onveilig voelen en over vrijheid. Vrijheid in wat je doet en wat je zegt. Dat dat niet vanzelfsprekend is. Mohammed heeft in Syrië in de gevangenis gezeten, opgepakt omdat zijn politieke mening niet strookte met die van de leiders. Via Turkije kwamen ze in Nederland. Met niets! Ze hebben het goed samen. Mohammed gaat, om te bidden, naar de Marokkaanse Moskee in Cuijk. Hij kan geen Marokkaans verstaan, gaat daarom na het gebed weer naar huis of doet nog even boodschappen bij Lidl. Manor bidt thuis. “5 keer per dag.” Ze verkleedt zich, laat me haar gebedskleding zien. Helder wit. “Je trekt die jurk 5 x per dag aan!?” Dat doet ze zonder problemen. Dan verkleedt ze zich nóg eens. Laat trots haar Koerdische klederdracht zien. Daarmee wil ze graag in Topic. “Kan dat?” Hun wensen voor 2015: “Beter Nederlands leren en meer contact met de mensen in Mook.”
Tekst geschreven in opdracht van Craanen Communicatie Malden voor decembernummer van regiomagazine Topic Gemeente Heumen en Mook en Middelaar