“Sergeant Breur meldt zich.” Voor me stond een knappe jongeman. Hij salueerde en lachte naar me. Ik was nog een meisje, zat op de HBS. Mijn moeder verhuurde kamers. We woonden op de Barbarossastraat in Nijmegen, ik was enig kind. Hij kwam bij ons wonen. Aat leerde me schaken en dammen en we speelden samen piano. Hij heeft een paar jaar bij ons gewoond. Op enig moment werd hij overgeplaatst en toen merkte ik, dat ik hem miste. Hij mij ook! Hij was ruim 12 jaar ouder en werd mijn grote liefde. We kregen drie kinderen, twee jongens en een meisje. Ik was nog jong toen hij overleed. 10 jaar na zijn overlijden ontmoette ik een nieuwe liefde. Ja, daar heb ik ook veel van gehouden, maar ook hij stierf op nog vrij jonge leeftijd. We woonden toen in Cuijk.
Mijn zoon maakte me attent op de Hubertushof in Malden. Ik was meteen verkocht! Ik woon hier nu al 16 jaar. Ja, ik ben hier diep gelukkig. Ik weet mij omringd door goede buren. Er is hier een grote saamhorigheid.” Len Breur-van Wissing, 82 jaar. Ze heeft een huis vol herinneringen. Mooie meubelstukken, foto’s aan de muur. “Kijk, dit is mijn dochter, ze is ziek. Anderhalf jaar geleden werd bij haar de ziekte ALS geconstateerd. Herstel is niet mogelijk. Meestal kan ik bij iets verdrietigs ook nog positieve dingen blijven zien, maar over ALS valt níets positiefs te zeggen! Op mijn manier ben ik gelovig.” Ze lacht: “Op z’n Nijmeegs.” Dan serieus: “Ons verdriet heb ik aan God verteld; ook aan Jezus én aan Jozef en Maria! Er moet een medicijn komen tegen die vreselijke ziekte! Ook dank ik iedere avond. Dat geeft mij rust. Nee, ik ben niet eenzaam! We doen hier zoveel leuke dingen met elkaar.”
“Len is de motor,” vertellen overburen Toon en Mies Jetten: “Ze ontwikkelt leuke initiatieven en ze verrast graag mensen.” Len op haar beurt is lovend over haar buren: “We eten vaak met elkaar. Dat is zó gezellig. De eerste keer gebeurde dat toen ik 64 werd, we waren allemaal nog veel meer mobiel. We reden toen naar St. Walrick. Wat zo leuk is: Sindsdien vieren we álle verjaardagen van de bewoners van onze etage met een etentje! Dan ik haal geld op voor een cadeautje en maak een gedicht. Tegenwoordig doen we dat ‘aan de overkant,’ in het restaurant van Malderburch. Dat is voortreffelijk. Als we met de groep komen, staat de tafel mooi gedekt. Voor € 7,50 een heerlijke complete maaltijd. Drie gangen en nog een lekker kopje koffie toe. Op zaterdag is er een ontbijt. Voor € 2,50 een heerlijke start van het weekend en het is gezellig om dat met meer mensen te doen!”
Leven is lef? “Gelukkig zijn, daar moet je wat voor doen. Ik organiseer graag, vind het leuk om mensen met elkaar in contact te brengen en vind het fijn om hen blij te maken. Daar word ik zelf ook gelukkig van!
Leven is lef verschijnt 1x per maand in Regiodiek en Groesbeeks Weekblad en wordt geschreven in opdracht van: Malderburch Welzijn ouderen gemeente Heumen, ma. t/m do. 9.00 tot 15.00, vr. 9.00 tot 13.00 uur (024) 357 05 70
Pantein Maasstaete Mook, donderdag 8.30 –14.30 uur (024) 6963733 Op genoemde tijden beantwoorden zij graag uw vragen. Ook uw vragen over Geluk kan je maken en over restaurant Maldenburch.
lieve Len,
Hopelijk schrik je niet van mijn onverwachte berichtje.
Misschien vind je het leuk als ik een keertje langs kom om bij te kletsen over
vroeger en nu!
Liefs Irene
Het is al weer even geleden… Zie nu uw berichtje. Misschien heeft u zich al verschillende keren afgevraagd waarom Len niets laat horen… Uw bericht is waarschijnlijk niet voor mijn site bedoeld.
Prettige zondag!
Oeps! Zie nu, dat uw berichtje een reactie is op mijn artikel over mevrouw Len Breur! Wat leuk. Ik stuur uw reactie alsnog naar haar door.