HEB HET LEF OM EEN GEHOORAPPARAAT TE DRAGEN
‘Wat zeg je? Een gehoorapparaat!? Welnee kind, nergens voor nodig. Jij moet duidelijker praten, je mompelt tegenwoordig zo, daar moet je op letten.’
Op internet lees ik dat ouderdomsdoofheid meestal optreedt vanaf het vijftigste levensjaar, maar dat het ook al eerder kan beginnen. Lees ook dat niet iedereen er last van krijgt, maar dat uit onderzoek blijkt dat ongeveer de helft van de 75-plussers last heeft van slechthorendheid.
Ik merk, dat het woord gehoorapparaat niet alleen voor mijn moeder een beladen woord was, maar dat voor veel mensen het geval is. Toen bij haar, na jaren, de kogel door de gehoorapparatenkerk was, ze schaamte had overwonnen en de gehoorapparaten goed waren ingesteld was ze blij! ‘Als ik het had geweten dat had ik het eerder gedaan! Ik hoor de gaspitten weer branden en de klok tikken. En ik hoor de vogels weer!’ En dat gemompel van mij viel nogal mee.
Hoe is het met uw gehoor?
Everhard Scheltinga uit Middelaar (67 jaar) lacht breeduit. ‘Goed! Dankzij mijn gehoorapparaten. Wat leuk, dat je moeder dat ook zei, dat van die gaspitten de klok en dat gemompel. Dat had ik net zo!’
We wandelen door zijn tuin. Het ritselt en ruist. Vogels fluiten. ‘Zo fijn, dat ik die geluiden ook weer hoor. Goede communicatie en omgevingsgeluiden zijn zo belangrijk. Ja, mijn gehoorapparaten maken mijn leven aangenamer.’
‘Wat zeg je?’ Zo rond zijn 58ste merkte Everhard dat hij dat steeds vaker vroeg aan zijn partner en ook aan zijn leerlingen op de school waar hij lesgaf. ‘Dat vond ik niet leuk. Niet voor mijzelf en zeker niet voor hen, maar ik bedacht toen nog niet dat het aan mij zou kunnen liggen.’ Langzaam maar zeker werd hij zich er bewust van dat het wél aan hem lag. ‘Dat vond ik geen fijne constatering.’
Op enig moment ging hij als mantelzorger met zijn moeder voor een controlebezoek naar de audicien. Daar werd hem de mogelijkheid geboden om een gehoortest te doen. De uitslag bevestigde wat hij al wist. Het duurde nog ruim twee jaar voor hij gehoor gaf aan het advies om gehoorapparaten te kopen. ‘Maar nu ik ze heb, ben ik er, net als jouw en mijn moeder, blij mee.’
Mariska Derksen is dat ook! Zij is 47 jaar. Vier jaar geleden merkte zij de veranderingen in haar gehoor op. ‘Ik vond het verschrikkelijk. Een gehoorapparaat, ik moest er niet aan denken!’ Nu, vier jaar later zegt ze: ‘Een paar weken geleden heb ik de stap gemaakt. Ik vond het niet gemakkelijk en heb heel wat moeten overwinnen, maar ben er nu blij mee. Alle lezers wens ik toe dat zij het lef hebben om bij gehoorverlies hun schroom eerder te overwinnen en direct actie te nemen. Fijn hoor, als je alles weer hoort!’
Leven is lef verschijnt in opdracht van Malderburch Welzijn Ouderen, gemeente Heumen. Vragen over gehoorverlies? Bel tijdens kantooruren naar 024 – 357 05 70.
