“Dit-is-zo’n-fantastische-plek. Zo veelzijdig. Bosjes, grasland. De poel. Je maakt hier bewust de jaargetijden mee. Altijd prachtig! Kom, dan laat ik je mijn favoriete plek zien, bij de wilgen, achter bij de poel.” Onderweg wijst hij op bloeiend speenkruid en vertelt dat hier ‘van alles’ zit: vogels, vissen, eenden, ganzen, vossen, dassen en, grinnikend, met een blik op een molshoop: “ook mollen genoeg!” Verderop is de vlindertuin. “En daar staan de bijenkasten. Ja, klopt! Ik geniet hier. Ssstt. Hoor je de specht? Hier een poosje werken in de week ervaar ik als pure ontspanning. Wilgen knotten, mooi werk! Ook altijd leuk met de andere vrijwilligers. Er is een prima sfeer.” We lopen over een dijk langs fruitbomen. “Appels, daar zijn de dassen dol op.”

Pure ontspanning
Carl Willems uit Malden is 55 jaar, getrouwd, vader van drie zonen en verpleegkundige op de afdeling intensive care in de Radboud. Actief bij de Maldense Jeugd Vierdaagse, de carnavalsclub en bij Natuurstichting Kadans in Nederasselt. Vijf jaar geleden kwam hij via NLDOET in contact met Kadans. “Ik was meteen verkocht! Natuurlijk was ik hier heel vaak langsgereden, maar wist niet dat het hier zó mooi was! 9 hectare natuurschoon. Een unieke plek. Het gebied is eigendom van gemeente Heumen en wordt beheerd door onze stichting. Allemaal vrijwilligers. Ondertussen ben ik voorzitter, ja hartstikke leuk om te doen. Vanuit die positie roep ik natuurliefhebbers, mannen en vrouwen en jongelui op om zich ook aan te melden. Er is hier veel te tuinieren, te onderhouden en te beleven. Met een paar uur hulp zijn we al hartstikke blij. En je krijgt er zoveel voor terug: vriendschap, plezier, rust, ruimte en pure ontspanning. En we zoeken ook nog een nieuwe secretaris! Iets voor jou?” www.natuurstichtingkadans.nl

Leven is Lef. Dat weet ik als de beste!

“Mijn moeder was alcoholiste. Onderzoek heeft uitgewezen dat mijn handicap een direct gevolg is van alcoholmisbruik tijdens de zwangerschap. Rechts heb ik spasmen. Mijn handicap ervaar ik niet als een beperking, maar soms word ik er heftig mee geconfronteerd door mensen of situaties. Met een bovengemiddelde Citotoetsuitslag wilde mijn moeder mij ooit op de Mytylschool houden. Zo blij dat ik mij daartegen heb verzet. Via mavo heb ik leertraject havo, vwo afgelegd en nu studeer ik rechtswetenschappen. Ik word jurist. De studie gaat goed, maar mijn beperking beperkt mij in het afleggen van de toetsen binnen een bepaalde tijd. Dat is dus zo’n tegenvaller! Tot nog toe wordt binnen Radboud Universiteit Nijmegen helaas niet hard meegedacht om een oplossing te vinden. Ik geef de moed niet op, ben een vechter, ga voor mijn doel. Leven is lef. Dat weet ik als de beste! Ja hoor, zo nu en dan drink ik witte wijn. Daar geniet ik dan van. Ik drink weinig alcohol, want ik weet: alcohol sluipt stiekem en neemt graag de regie over! Dat laat ik niet gebeuren. Goed die actie van IKPAS. Zo onbegrijpelijk vind ik, dat er nog steeds mensen zijn die zeggen dat ze hun kinderen of de kinderen in de sportkantine en disco niet kunnen verbieden om alcohol te drinken! Natuurlijk kunnen ze dat wél!” Serieus: “Ook daar is lef voor nodig.”

Veel succes Petrie Bernhard uit Mook met het behalen van je doelen.

Leven is Lef verschijnt in opdracht van Malderburch Welzijn Ouderen, gemeente Heumen. Vragen over alcohol? Bel met 024-3570570

Hilly rijdt goed!

“De ene dag trouwde we. De ander dag zei m’n man: ‘Ga jij je rijbewijs maar halen.’ Hij wist dat ik dat graag wilde. Ik was 23 jaar. Een prachtig cadeau! Autorijden gaf mij een gevoel van vrijheid. Ik was zó blij met m’n rijbewijs. Overal reed ik naar toe. Iedere dag. Altijd… De dokter zei dat ik mijn rijbewijs moest afgeven… Wanneer was dat ook al weer, Conny?”
“Twee jaar geleden?”
“Ik kan goed autorijden. Het liefste wil ik mijn rijbewijs terug. Misschien kan jij dat voor mij regelen?”
“Mama, daar gaat Gerie niet over, zij is hier omdat ze een stukje gaat schrijven, over jou en over Hilly.”
“Over mij?” Lachend naar Hilly: “Over jou ook?”

Hilly Valckx is 58 jaar. Sinds een jaar maatje van de 84-jarige mevrouw Mientje Martens-van der Ven uit Well. Iedere woensdagmiddag is zij present. Mientje kijkt uit naar haar bezoek, want dan gaat zij met Hilly doen wat zij het állerliefste doet: autorijden! Serieus zegt ze: “Hilly rijdt goed!” En dan erachteraan: “Maar het liefste rijd ik zelf! De weggetjes binnendoor, dat zijn de mooiste!”
Dat vindt Hilly ook: “Heerlijk om samen met Mientje door het Noord-Limburgse Land te toeren. Gezellig altijd, hè Mientje? Voor mij is mijn bezoek aan jou ook altijd een uitje.” Ze lachen naar elkaar. Kunnen het goed met elkaar vinden en drinken bij hun wekelijkse ritjes ook graag hier of daar een kop koffie en soms nemen ze er dan iets lekkers erbij.

“Of dit vrijwilligerswerk een opgave is?” Hilly verslikt zich bijna in de vraag. “Welnee! Ik doe het met liefde en plezier. Het is fijn om iets te doen voor een ander en te merken dat die ander daar blij mee is;
er zelfs naar uitkijkt! Maatje zijn geeft voldoening. En energie! Ik kan het iedereen aanraden.”
Conny, 48 jaar: “Hilly maakt ook mijn leven lichter. Fijn om te weten dat mama het leuk heeft met haar. Mijn moeder woont naast ons. Niet pal, maar vanuit hier kan ik zien of ‘s morgens haar gordijnen open zijn. Met de hulp van ons gezin hoop ik dat ze daar nog jaren woont. Wat Hilly doet is waardevol, zowel voor mijn moeder als voor mij. Mama is blij met haar maatje. Ik ook! Ik heb geen broers en zussen. Ik ervaar het als keifijn om zo nu en dan met Hilly te sparren en mijn (mantel)zorg met haar bespreken. Lachend: “Hilly is dus ook een beetje mijn maatje!”
Hilly en haar man runnen een fruitbedrijf in Well. Gedurende een bepaalde periode in het jaar is het rustiger op het bedrijf en haar drie dochters zijn volwassen. Dat was voor haar aanleiding om zich aan te melden bij Mantelzorgondersteuning & Vrijwilligerszorg Bergen. Vanuit haar vroegere professie als ziekenverzorgster heeft zij ervaring met ‘de zorg.’ Hilly: “Maar dat is beslist geen voorwaarde om maatje te kunnen zijn. Iedereen, kan iets betekenen voor een ander. Leeftijd doet er niet toe. Al met een paar uur in de week kan je het leven van iemand in je omgeving leuker maken.” Moeder Mientje en dochter Conny zijn het daar helemaal mee eens!