Nationale Vogelteldag Ik vind vogels bijzonder. Ze kleuren de wereld. En ze zijn zo sterk. Ik laat mij door een vliegtuig naar Afrika brengen. Zij vliegen er zo naar toe. Ingebouwd tomtommetje aan en gaan! Dat doen ze op hun eigen motor. Daar komt geen kerosine aan te pas. Over zee. Daar is geen boom te bekennen, geen tak om te rusten. Vroeger noemde ik alle vogels, ‘vogel’. Tegenwoordig ken ik er een heleboel bij naam en als ik het niet weet kijk ik in De Vogelgids, die ligt op de keukentafel. In de tuin is het een druk komen en gaan. Maar ze komen bij mij dan ook niets tekort. Zonnebloempitten voor de groenlingen, mezenbollen voor de kool- en staartmezen en kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood voor… Ja, het roodborstje. De bonte specht eet graag pelpinda’s, net zoals de boomklever. Statige blauwe reiger staat soms uren te turen naast mijn vijvertje en brutale merels zijn dol op vers fruit. Ze tikken nog net niet op de ruit om te zeggen dat het lunchtijd is. Agressieve Vlaamse gaai vliegt soms laag over en jaagt iedereen weg. Dan is het even rustig op het terras, maar na een paar minuten zijn ze er weer. Iedere dag. Vinken, duiven, eksters en als het heel hard vriest, komt ook de ijsvogel een hapje mee-eten. Gisteren was  Nationale Tuinvogeltelling.“Je noteert een half uur lang alle vogels die je in je tuin of op het balkon ziet en vult je bevindingen in op www.tuinvogeltelling.nl,” staat er in de instructiefolder. Nou ja! Geen vogel te bekennen. Hoe kan dat nou! Buiten is het grijs en somber. Brr. Vanmorgen dacht ik: ‘Een dag om in bed te blijven.’ Dat hebben de vogels gedaan: ze kwamen hun nest niet uit! Op Nationale Vogelteldag in mijn tuin geen kip te bekennen.